Hij legt ons het vuur aan de schenen. Terwijl hij nog een schep kolen op het vuur gooit, zie ik zijn hoofd roder worden. Hij ervaart dezelfde onmacht als wij. Het maakt hem boos, ons beduusd en stil. Dan hervat hij het gesprek met luide stem:
‘Ik wil jullie helpen maar leg mij uit waarin jullie anders zijn dat die driehonderd andere bureaus die aan mijn deur kloppen’, klinkt het wanhopig.
‘Wat is het unieke verhaal dat ik over jullie in onze organisatie kan vertellen?’
Eerder heeft Boris een half uur lang een spervuur van vragen op ons afgevuurd die Ewout en ik fier hebben beantwoord.
Wij vertelden over onze eigen Courageous teaming (Ct) filosofie met de vijf principes, over onze ritmische manier van werken en tot slot onze doelgerichte aanpak door gebruik te maken van een hand shake. En meer, we vertellen over onszelf, over onze opleidingen, onze carrières en wie we zijn geworden.
‘Allemaal input verhalen’, zegt Boris en veegt daarmee ons hele verhaal in éen zin van tafel.
Daarmee zit onze hernieuwde kennismaking muurvast. Het is nu stil in zijn kantoor.
Plots draait hij zich naar mij en kijkt hij me diep in de ogen.
‘Een paar weken geleden hadden wij een magische eerste ontmoeting’, klinkt het bijna verwijtend.
‘Ik voelde toen veel vertrouwen, nu weer met Ewout erbij’. ‘Maar we hebben de essentie van jullie manier van werken nog niet te pakken’.
Stilte.
‘Gaat het in het leven niet om de kleine momenten die pas veel later grote gevolgen blijken te hebben’, hervat Boris het gesprek.
‘Wat voor kleine momenten creëren jullie in je werk’?
Hij kijkt ons vragend aan.
Ewout en ik veren overeind, er komt weer licht in onze ogen. Onze gezichten ontspannen en al snel praten we honderduit. De ene na de andere klant-anekdote rolt over tafel.
Een tijdje later valt bij mij het kwartje. Het gaat in ons werk om het laten ontstaan van mini magische momenten bij klanten. Momenten waarop ze laten zien wie ze echt zijn in plaats van de zelfverzonnen verhalen over wie ze zijn geworden. Momenten waarin ze hun angst durven te laten zien om daarna weer moedig te kunnen zijn. Momenten van verdriet zodat ze daarna weer kunnen lachen. En momenten van woede zodat ze daarna weer verdraagzaam met elkaar verder kunnen. Het gemeenschappelijke van al deze momenten besef ik, is dat mensen hun eigenheid weer ontdekken.
Boris lacht en zegt: ‘Mooi, jullie zorgen dus dat de onzin die mensen over zichzelf en tegen elkaar vertellen stopt’.
‘Einde van de bullshit bingo, terug naar je kern, mooie missie mannen’.
Thuis, ’s avonds een sms van Boris: ‘Hi André, ik kijk terug op een mooi gesprek met twee mannen die deugen. A la prochaine, en de groeten aan Ewout’.
Het mooiste compliment van de laatste maanden.
Ik brainstorm nog even na over een functietitel voor op onze business kaart waar eens het nietszeggende ‘consultant’ stond.
Onzinverdelger of bullshit buster.
Dat zou pas moedig zijn.
Ewout & André
Onzinverdelgers